dilluns, 10 de març del 2008

la vigorexia

Actualmente, el excesivo culto al cuerpo y la obsesión por un estilo de vida sano, está originando una serie de enfermedades que aunque todavía están por estudiar, pueden llegar a ser uno de los mayores problemas mentales de nuestro siglo. Por eso, hoy, os hablaré de la Vigorexia.

Las personas vigorexicas tienen una imagen distorsionada de si mismas y se ven faltos de musculatura y tonicidad, lo que les lleva a hacer ejercicio físico de manera obsesiva. Esta distorsión, provoca que muchos acaben deformando su cuerpo, ya que se “machacan” hasta adquirir una masa muscular poco acorde con su talla y complexión.

Normalmente, suelen asociar belleza con fuerza, complementan su dedicación casi exclusiva al gimnasio con una dieta rica en proteínas y a veces con el consumo de anabolizantes o esteroides que faciliten el desarrollo de la musculatura.

los vigorexicos también corren el riesgo de padecer lesiones hepáticas, cardiacas, difusión eréctil, infertilidad y cáncer de próstata. Además, tiende a aislarse socialmente.

A diferencia de la anorexia, que afecta sobre todo a mujeres, la vigorexia es típicamente masculina.

En nuestro centro no hay vigorexicos, pero a veces nos obsesionamos temporalmente con el deporte y olvidamos que hay que practicarlo por salud y bienestar personal.

Muchos de nosotros, cuando entramos en prisión, cambiamos nuestros hábitos y rutina diaria. Cuando estábamos en la calle no comíamos a unas horas fijas, tomábamos drogas y consumíamos alcohol, trasnochábamos, etc. Una vida de autodestrucción que a la larga se paga. Y además, la mayoría no practicaba ningún deporte. Al estar presos, adquirimos o desarrollamos hábitos a través de las diferentes actividades y de la rutina diaria: almorzar, comer y cenar cada día a la misma su hora, dormir pronto y las horas necesarias… ser responsables en el cumplimiento de nuestras obligaciones, en definitiva, llevar una vida ordenada.

Algunas de las cosas que hacemos aquí nos producen bienestar físico y mental. Por ejemplo, el practicar deporte nos ayuda a sentir que por primera vez estamos haciendo algo bien y además por nuestra salud. Mejora nuestro aspecto físico y si nos vemos mejor, también nos sentimos mejor. Y Nuestros progresos nos dan confianza. Pero, esto sin control y sin alguien que guíe puede acabar convirtiéndose en un problema.


En ocasiones, he estado tan obsesionado con mi físico que si alguien me hablaba y al mirar al frente veía mi reflejo en un cristal o algo, no podía evitar mirarme y aunque seguía escuchando, ¡mi verdadera atención estaba en mi reflejo! Me miraba, porque me sorprendia verme desde ese angulo, comprobar cómo había mejorado y como estaban aumentando mis músculos.

Era algo involuntario por mi parte y supongo que al no poder comprobar mis cambios físicos (porque aquí no tenemos espejos de cuerpo entero) me emparanoiaba si pasaba un día sin hacer deporte. Pensaba que iba a perder fuerza, me veía más delgado y me sentía más chafado.

Ahora, he comprendido que lo importante del deporte es disfrutar practicándolo individualmente o con los colegas y sentirte bien.

9 comentaris:

Anònim ha dit...

hola raul!!referente a lo que tu has comentado en el blog de la vigorexia,creo que es una enfermedad mas sicologica que fisica,y que tendria que haber mas ayuda de especialistas.Porque creo que no esta lo suficientemente valorada y como e dicho es una enfermedad y habria que tratarla como tal.Los que os dedicais al culturismo en esceso tendrias que saber cuando hay que aflojar la marcha,porque abusar tampoco es bueno,y sobre tu cuerpo,no tienes el porque preocuparte,porque tu esfuezo fisico se nota en tus brazos,en tus piernas,,en tu espalda...solo que no tienes que obsesionarte tanto,tu mirate en un espejo y veras,y si con ello no quedas convencido, ya te lo diran las personas que te vean cada semana,que ellos si que lo notan.En fin,sigue cuidandote mucho.sigue asi pero con calma.TQM REBE.Y muchos abrazos de JORDI y KASI

Anònim ha dit...

Hola!
Soy una chica que practica deporte 3 o 4 veces a la semana. Resulta muy interesante el artículo que tengo delante, ya que es cierto que una enfermedad como la que explicas puede afectar, hoy en día, a muchísimas personas.
La sociedad actual rinde demasiado culto al cuerpo y eso no es del todo correcto.
Soy de las personas que piensa que cada uno es como es. Por ese motivo está muy bien cuidarse, mantenerse y verse bien, pero con cuidadín, ya que si se nos va de las manos es como todo. Cualquier cosa, en exceso, no comporta ningún beneficio, ni para el cuerpo ni para la mente.
Así es que espero que sigas practicando deporte, pero con cabeza.
Por cierto, me va muy bien este blog para estar informada de muchas cositas de las que vas hablando.
Genial tu blog y el de tus compañeros. Ole por el proyecto. Seguir así, aquí fuera se os lee mucho.
Cuida tu cuerpo y tu mente ;)

raul ha dit...

hola chicas y jordi!!!
qué tal estais...
Pues sí chicos, al principio es un problema, mas psicologíco , pero acaba siendo un problema físico, en el que uno puede deformar su cuerpo sin darse cuenta...
Me ha gustado mucho tu comentario, ya que piensas igual que yo! tendría que estar más valorada, como lo que es, una enfermedad y proporcionar más información a la sociedad.
Y todos los que en parte nos dedicamos al culturismo o nos gusta hacer pesas, sabemos que hay que hacerlas... Con moderación!!
Pero siempre pasa que el que mas tiene mas quiere!!!
pero lo de aflojar la marcha es temporal, ya que uno tiene que cambiar sus hábitos de entrenamiento cada X tiempo y un tiempo puedes querer volumen!!!
Pero luego has de buscar, un poco de definición y fondo, y divertirte entrenando cosas nuevas, ya que la rutina acaba siendo muy pesada. Pero siempre hay que hacerlo con moderación y no abusar, ya que puede traerte problemas de lesiones y salud...
Y si supongo que las personas que nos ven, de vez en cuando, son las que de verdad ven nuestros cambios y progresos. Yo por mucho que me mire, no veo ese cambio ni quedo convencido, pero supongo que es un poco mi obsesión hacia la "perfección". Supongo que influye el no poder llevar la rutina alimentaria que me gustaria, por eso no tengo el peso ni la forma que desearía. Es normal que no me vea bien, aunque de esta forma intento igualar y trabajar el cuerpo por partes... ya que mucha gente se mata siempre en brazos o pecho y olvidan, partes muy importantes!! como son piernas y abdominales etc...
yo seguire cuidándome así, pero con calma e intentar siempre trabajar el ejercicio bien y no a lo bruto, ya que uno consigue mas trabajando con un peso acondicionado a su fuerza y fisico, que no haciendo un gran esfuerzo en el que hace mal la postura o tira con otra parte en vez de la que esta ejercitando.
bueno os mando un gran abrazo y un saludo muy grande a los tres y a ti rebe un gran besazo como siempre TQM.
cuidaros mucho jordi y kasi y tu tambien rebe, un besito y salud para todos.

centrosychicxs ha dit...

Hola Raúl!
Tal vez a tí y a tus lectores o sinterese nuestro blog contra los malos tratos en los centros cerrados de menores: www.centrosychicxs.blogspot.com

Un abrazo!!!

Anònim ha dit...

hola raul te doi la enorabuena de tu proyecto,crreo que estas ayudando a la gente, con tu blog .. y sobre todo no te obssesiones porque oy por oy lo llevas muy bien. un beso y un abrazo de una pelirroja que no se puede enfadar, la amistad en la vida si es verdadera no la venzen, recuerdas. besos y abrazos , aqui le doi un apoyo y un abrazo a las domingeras,,, tq

Anònim ha dit...

Hola Raúl, tens raó als centres penitenciaris la Vigorexia és també un perill. El culte al cos és meravellós sempre que no sigui en excés. La veritat és que crec que a la preso teniu poques coses interessants a fer. Els de fora currem 8h al dia, però després podem practicarr qualsevol esport o fer altres coses. Vosaltre teniu poques activitats, i normalment us interessen ben poc. l'esport si que motiva a la majoria, fa sentir-se bé i et fa posar un bon body. Crec que estaria bé que a part de l'equip de futbol poguessiu tenir algun altre equip federat que sortís a jugar a fora. El tema del menjar que ha de ser equilibart i sà , tens raó és dificil amb el menú infantil i plè d'oli que teniu, però no teniu 15 anys, i per tant heu d'intentar menjar el que us senti millor del que us donen. Crec que caldria millorar-ho. Bé, intentaré tornar a escriure aviat. Fins ara. Saida.

La_Melendy ha dit...

Buenas muy interesante tu blog.
Dando un vistazo por aqui he llegado con estas paginas.
Me leido casi todo los blog de tus compañeros y debo decir que con algunos se me ponen la piel de gallina y me viene al recuerdo cierta persona que alomjr es colega tuyo ya que tiene mas o menos tu edad se llama Oscar torres.
Bueno seguid escribiendo porque mucha gente os sigue desde a fuera.

Besos a todos La_Melendy

Cris tina ha dit...

Holaaaa :)
muy chuli tu renovaciiionnn, yo estoy aqui mas bien para hablar con vosotros y no para renovar ni nada..... me interesa mucho saber como estais i como os sentis los q estais presos xq mi novio lo esta y yo.. pues kiero llegar a ser funcionaria o asistenta social... en fin q m molaria muxo estar entre vosotros i ayudaros xq mas d la mita, pondria la mano en el fuego q no sois malas personas sino q.... como todo ser humano.. tenemos momentos de deslif i de locura.

un gran besitoo i espero q m contestessss :)


cris

Cris tina ha dit...
L'autor ha eliminat aquest comentari.